امید
پنجشنبه, ۳ بهمن ۱۳۹۸، ۰۵:۲۷ ب.ظ
این روز ها به هر جا می نگرم کسی در حال گریه کردن است. خانه کسی را سیل برده و خانه دیگری در آتش می سوزد. به نظر می رسد کل دنیا در حال سقوط است. اما شاید بهترین کاری که میتوانیم بکنیم جمع کردن شجاعت درونی و باز کردن دست هایمان باشد و داشتن امید که دست هایمان به بال تبدیل شده و آخر سر بتوانیم پرواز کنیم. آرزویی که به اندازه انسانیت عمر دارد. آزادی... .
باز کن دستهایت را بسوی آسمان،، به اندازه ای که باورش کنی، هر نوع امیدی اینجا قابل دریافت میباشد، به اندازه ی وهاااابیت خداوند